درباره‌ی یک سیل عجیب

ماشین‌ها پشت سر هم قطار شده‌اند. باران ملایمی می‌بارد و راننده‌ها مراقبند روی جاده صابونی‌شده لیز نخورند. دشت تشنه‌ی بهبهان قطرات باران را که حالا تندتر شده با حرص می‌بلعد. شیشه‌ها کمی نم گرفته. راننده شیشه را پایین می‌کشد و بخاری را بیشتر می‌کند. از میان ذرت‌ها چیزی با صدایی مهیب به جاده نزدیک می‌شود. گویی غولی عظیم زنجیر گسسته و به سمت جاده هجوم می‌آورد. در کسری از ثانیه سیل به جاده می‌رسد.درخت‌های کنار جاده کمر خم می‌کنند. ماشین‌ها مثل اسباب‌بازی‌های کوچک توی آب شناور می‌شوند. فریاد آدم ها با صدای دام‌های شناور در آب در هم می‌آمیزد و در صدای مهیب سیل گم می‌شود.
می گویند چون وسط دشت چنین اتفاقی افتاده، همه غافلگیر شده‌اند. هیچ کس انتظار نداشته وسط دشت چنین سیل وحشتناکی ظرف چند ثانیه همه چیز را نابود کند. این حادثه روز 29 آبان در جاده‌ی «بهبهان» به «رامهرمز» در نزدیکی روستای «امیرحاضر» رخ داده.
***
مردم محلی می گفتند 33 جنازه پیدا شده، اما آمارهای رسمی تنها مرگ 10 نفر را تأیید می کند.
مردم می‌گویند باران بسیار شدیدی در بخش لیکک (واقع در بالادست محل حادثه) باریده، به طوری که ظرف چند دقیقه آب تا دهها سانتیمتر بالا آمده و همه‌ی این آب به سمت پایین جاری شده. بعضی از مردم هم می‌گفتند دلیل اصلی این اتفاق باز کردن دریچه‌های سد مارون به خاطر بالا آمدن آب است. اما از آنجا که سرریز آب سد در مسیر رودخانه‌ی مارون می‌ریزد و آنچه اتفاق افتاده چندین کیلومتر از رودخانه فاصله داشته، بعید است این دلیل درست باشد.
موقعیت حدودی محل حادثه
عکسهای مربوط به سیل
خبرگزاری مهر: تلفات سیل بهبهان همچنان در حال افزایش/ 10 نفر به کام مرگ رفتند

دشمن هیچ غلطی نمی تواند بکند!

هنوز دشمن پادگانهای ما رو نزده اینجوری می ترکن، وای به روزی که دشمن هم بخواد اونها رو بزنه!

اگر نیاید

آقای محسنی اژه ای: اگر خاوری نیاید حکم جلبش صادر می شود.
1- در حالی که در کشور ما آدم حسابی ها و نخبه ها زندانی و شکنجه می شوند و شلاق می خورند و از حقوق انسانی محرومند؛ چطور یک متهم به دزدی اطمینان داشته باشد که از حقوق اولیه انسانی یک متهم برخوردار خواهد بود تا به کشور برگردد؟
2- تازه اگر نیاید؟

اقیانوس ناآرام و ژاپنی های متفاوت با ما

دیشب از دیدن تصاویر سونامی وحشتناک ژاپن در شبکه های خبری حیرت زده شده بودم. گویی اقیانوس آرام آرامشش را از دست داده بود و خشمگین به ژاپن حمله ور شده بود تا به آدمی ثابت کند طبیعت همیشه می تواند سرکش و رام ناشدنی باشد.
دیدن اتوبوسها، کامیونها و کشتی هایی که چونان اسباب بازی کودکان در آب این سو آن سو می شدند به همراه تصاویر ساختمانهای بلند توکیو که در اثر زلزله تکانهای هولناکی را تجربه می کردند، جداً حیرت انگیز بود.
اما از اینها جالب تر دیدن پلی بود که استوار و محکم در مقابل سیل وحشتاک و زلزله بی مانند ژاپن دوام آورده بود و در حالی که کامیونها و کشتی های اسیر در چنگ دریا به ستونهایش می خوردند و از زیرش می گذشتند، عبور و مرور از روی آن جریان داشت و آسیبی ندیده بود. یا دیدن آسمانخراش هایی که در برابر آن زلزله مهیب تاب آورده بودند و تنها تعدادی خراش برداشته بودند موجب تحسین و شگفتی بود. با خودم می گفتم اگر مهندسین ژاپنی مهندس هستند مال ما چه هستند (قضیه پل جانبازان رشت یادتان هست؟).
کشته شدن انسانها به هر حال ناراحت کننده و موجب افسوس است، اما تعداد کشته های این فاجعه حتی در مقابل کشته های روزانه جاده های ما هم چندان عدد بزرگی نیست.
آنچه بیش از همه موجب به چالش کشیده شدن ذهن من می شد این موضوع بود که ما هم بر روی گسل زلزله زندگی می کنیم. تا حالا چندین بار ساختمان های تهران بدون هیچ زلزله یا محرک خارجی دیگری خود به خود فرو ریخته اند، اگر خدای نکرده زلزله ای با قدرت نصف این در تهران ما بیاید چه فاجعه ای رخ خواهد داد؟
ما هم مثل ژاپنی ها نیروگاه هسته ای داریم (البته نیمه تمام). این نیروگاه درست در نزدیکی دریاست و از فناوری ناایمن روسی در آن استفاده شده. اگر خلیج فارس هم روزی همچون اقیانوس آرام برآشوبد، چه فاجعه ای رخ خواهد داد؟
برای دیدن برخی از تصاویر این فاجعه اینجا و یا اینجا را ببینید

قیمت خون یک ایرانی

باز هم سقوط هواپیما و باز هم کشته شدن تعداد زیادی ایرانی در یک حادثه!
حالا همان ... شده هایی که ژست های احمقانه می گیرند و می گویند تحریم ها باعث قوی تر شدن ما می شود بیایند و یک بار در زندگی شان راست بگویند. بگویند که چرا همه این اتفاقات لعنتی فقط و فقط در کشور ما می افتد؟
باز هم می خواهید خلبان را مقصر جلوه دهید؟
خدا وکیلی من اگر کاره ای بودم به هر خلبان ایرانی یک مدال افتخار بابت پرواز با این لگن های کهنه می دادم. چند وقتی که خلبان های ترک و روس با آن بلند شدن و نشستن های وحشتناک در خطوط ایران کار می کردند به خوبی تفاوت مهارت خلبان های خودمان با امثال آنها را متوجه شدیم. به علاوه این دروغ این قدر تکرار شده که دیگر حال هر شنونده ای را به هم می زند.
اینکه این خبر در رسانه های داخلی خبر اول نیست به چه معناست؟ اگر یک آخوند هزار ساله مرده بود هم اینقدر ساده از کنار آن می گذشتند؟
در این سخنرانی هایی که خبر اول و تیتر یک می شوند و لبریز از اتهام و افترا و دشنام هستند هیچ اثری از اینهمه مصیبت که بر مردم می رود نیست، واقعاً شما مسئول خون این مردم نیستید؟

متهم به قتل در جایگاه دادستان

ایران خودرو متهم به قتل چندصد نفر از هموطنان ماست. انحصار این شرکت و سایپا در خودروسازی ایران باعث شده اتومبیلهای فاقد بدیهی ترین تجهیزات ایمنی مثل ترمز ای.بی.اس و کیسه هوا به ایرانیها بفروشند (آنهم با شرایط و قیمتی بی نهایت غیرمنصفانه). وقتی نقص ایمنی پژو 405 موجب کشته شدن صدها نفر از مردم شد که بعضی از ما شاهد زنده سوز شدن مردم در جاده بوده ایم، تنها سرهنگ هاشمی جرأت کرد اعتراض کند که او هم بعدها مجبور به سکوت شد. ساخت ماشین مذکور از سال 1997 یعنی 12 پیش در اروپا متوقف شده.
حالا وقتی نویسنده ای مسئله ای واقعی و عادی را در کتابش می آورد مسئول حراست این شرکت به خودش جرأت می دهد او را تهدید کند. یعنی قاتلین نه تنها در جایگها متهم نمی نشینند بلکه در جایگاه دادستان قرار می گیرند و می خواهند ملت را مرعوب هم بکنند!
جل الخالق! گمان نکنم در قعر قبایل آفریقا هم وضع اینقدر بلبشو باشد!
پیوندها:
یادداشت پدرام رضایی زاده درباره تهدید مسئول حراست ایران خودرو
درباره پژو 405