حادثه تروریستی چابهار، تکراری برای یک فاجعه

تعداد حوادث تروریستی هر روز بیشتر می شود و متاسفانه تعداد زیادی از هموطنان ما در طی این حوادث کشته شده اند.
ماجرا بسیار ساده است: در یک مراسم مذهبی اسلامی جوانک هایی به طمع بهشت و به نام اسلام مردم عادی مسلمان را می کشند و جنایاتی شرم آور را موجب می شوند.
مشابه این داستان را در کشورهای همسایه (پاکستان و عراق و افغانستان) بارها شنیده بودیم، اما حالا سایه شوم این ناامنی به ایران هم کشیده شده!
تفکر سلفی گری و بنیادگرایی با پشتوانه دلارهای عربی عین یک مزرعه کشت میکروب در خاورمیانه و به ویژه در پاکستان رشد و نمو می یابد. کشور برادر (!) پاکستان که گاه و بیگاه از کمک های مالی و گاز ارزان ایران بهره مند می شود پناه گاه تروریست هایی است که به ایران و افغانستان صادر می شوند تا دست به چنین جنایت های هولناکی بزنند.
متاسفانه بی تدبیری های مسئولان امنیتی ما هم در تشدید این امر بی تاثیر نیست. اعدام اشتباه ریگی که می توانست همواره همچون گروگانی مانع از اقدامات مشابه شود، انتخاب دوستان منطقه ای که ابداً قابل اعتماد نیستند، وارد شدن نیروهای امنیتی به مجادلات سیاسی به جای وظایف اصلی آنها، فقر و تبعیض و محرومیت در استان های سنی نشین، عدم پوشش امنیتی مناسب برای دانشمندان هسته ای (در حالی که احتمال ترور آنها با توجه به دشمنی ها زیاد است) و ... دلایل مختلفی است که در بروز این حوادث بی تاثیر نیست.
حالا باید دید غیر از شلوغ کاریهای سیاسی و شوهایی که معمولاً مرئوسین برای روسا می آیند آیا راهبرد بلندمدتی هم برای ممانعت از بروز مجدد حوادث مشابه اندیشیده خواهد شد؟