آنچه در این پست می خوانید نه فیلم وسترن است و نه ماجرای مربوط به کوههای سر به فلک کشیده افغانستان، بلکه اتفاقاتی جاری و معمولی است که دائماً در ام القرای جهان اسلام و ابرقدرت بزرگ منطقه ای رخ می دهد:
از آنجا که احتمالاً شما ممکن است تا حالا اسم شهر گچساران را نشنیده باشید، جهت اطلاع این شهرستان در جنوب غربی کشور در استان کهگیلویه و بویراحمد واقع شده و تقریباً یک چهارم نفت و گاز کشور در این شهرستان تولید می شود. ساختار شهر مثل سایر شهرهای صنعتی مهاجرپذیر و چند فرهنگی است.
چند سالی هست که با مهاجرت قبیله ای به نام «بناری» از روستاهای دورافتاده شهرستان دهدشت (شهر چرام) به گچساران (محله های رزمندگان، 108 دستگاه، آبگرمو و ...) امنیت شهر و مردمش به شدت مختل شده.
در حال حاضر اکثریت مطلق افراد این قبیله به قاچاق مواد مخدر، اسلحه، مشروبات الکلی و سایر معاملات خلاف می پردازند. در طول این سالها علی رغم تامین بخش بزرگی از مواد مخدر استانهای جنوب غربی توسط ایشان، هیچ اقدام موثری از جانب نهادهای امنیتی و قضایی برای برخورد موثر صورت نگرفته.
اگر مشکل منحصر به خلافکاریهای ایشان می شد شاید موضوع برای مردم عادی قابل تحمل می بود، ولی در طول این چند سال به لطف سلاح هایی از قبیل کلاشنیکف، کلت و هر سلاح دیگری که فکرش را بکنید ( و به سادگی و ارزانی در جنوب قابل خریداری هستند) با اکثر قبایل و مردم منطقه بارها درگیر شده اند که حاصل آن کشته شدن چند نفر بوده.
در آخرین مورد شب پیش در نزاعی که در محله آبگرموی شهرستان گچساران بین قبیله بناری و سادات ساکن این محله رخ داده، محله به میدان جنگ تمام عیاری مبدل شده و افراد این قبیله با حمله به خانه های مردم عادی سه خانه را به آتش کشیده اند و چند نفر را به ضرب گلوله مجروح کرده اند و رعب و وحشت فراوانی ایجاد کرده اند.
نکته جالب اینجاست که نیروی انتظامی پس از مدتها تیراندازی و آشوب سر و کله اش پیدا شده و خیلی زود هم بدون هیچ گونه دخالتی از مهلکه گریخته!
نکته ای که آدمی را به شدت می آزارد این است که این همان نیروی انتظامی است که در خیابانها تهران با شدت غیرقابل تصوری اقتدار نظام اسلامی را به رخ دخترکان و جوانکهای پایتخت می کشاند و حالا آقایان با افتخار از آن یاد می کنند!
نیروهای امنیتی که اینقدر تیزند که احمد باطبی را در خانه امن احزاب کرد در کردستان عرق یک شبه ردگیری کنند و با او تماس بگیرند (به نقل از خود باطبی) چطور از برخورد با مشتی قاچاقچی خرده پا عاجزند؟
اگر این افراد به جای ارتکاب خلافهای سنگین و اقدامات جنایی استاد دانشگاه، خبرنگار یا فعال اجتماعی بودند هم همین برخوردهای همراه با شفقت اسلامی نصیبشان می شد؟
آیا باید واقعاً حرفهای مردم عامی را که نیروهای امنیتی را متهم به دریافت وجه از ایشان می کنند باور کرد؟
یا شاید ترس این نیروها از احتمال آسیب دیدن مانع از دخالتشان می شود؟ که در این صورت تمام این قشونِ سردارهای پرمدعا که هر روز توی تلویزیون ژست می گیرند باید از خودشان و نیروهای تحت امرشان شرم داشته باشند!
محل وقوع نزاع بر روی نقشه گوگل
از آنجا که احتمالاً شما ممکن است تا حالا اسم شهر گچساران را نشنیده باشید، جهت اطلاع این شهرستان در جنوب غربی کشور در استان کهگیلویه و بویراحمد واقع شده و تقریباً یک چهارم نفت و گاز کشور در این شهرستان تولید می شود. ساختار شهر مثل سایر شهرهای صنعتی مهاجرپذیر و چند فرهنگی است.
چند سالی هست که با مهاجرت قبیله ای به نام «بناری» از روستاهای دورافتاده شهرستان دهدشت (شهر چرام) به گچساران (محله های رزمندگان، 108 دستگاه، آبگرمو و ...) امنیت شهر و مردمش به شدت مختل شده.
در حال حاضر اکثریت مطلق افراد این قبیله به قاچاق مواد مخدر، اسلحه، مشروبات الکلی و سایر معاملات خلاف می پردازند. در طول این سالها علی رغم تامین بخش بزرگی از مواد مخدر استانهای جنوب غربی توسط ایشان، هیچ اقدام موثری از جانب نهادهای امنیتی و قضایی برای برخورد موثر صورت نگرفته.
اگر مشکل منحصر به خلافکاریهای ایشان می شد شاید موضوع برای مردم عادی قابل تحمل می بود، ولی در طول این چند سال به لطف سلاح هایی از قبیل کلاشنیکف، کلت و هر سلاح دیگری که فکرش را بکنید ( و به سادگی و ارزانی در جنوب قابل خریداری هستند) با اکثر قبایل و مردم منطقه بارها درگیر شده اند که حاصل آن کشته شدن چند نفر بوده.
در آخرین مورد شب پیش در نزاعی که در محله آبگرموی شهرستان گچساران بین قبیله بناری و سادات ساکن این محله رخ داده، محله به میدان جنگ تمام عیاری مبدل شده و افراد این قبیله با حمله به خانه های مردم عادی سه خانه را به آتش کشیده اند و چند نفر را به ضرب گلوله مجروح کرده اند و رعب و وحشت فراوانی ایجاد کرده اند.
نکته جالب اینجاست که نیروی انتظامی پس از مدتها تیراندازی و آشوب سر و کله اش پیدا شده و خیلی زود هم بدون هیچ گونه دخالتی از مهلکه گریخته!
نکته ای که آدمی را به شدت می آزارد این است که این همان نیروی انتظامی است که در خیابانها تهران با شدت غیرقابل تصوری اقتدار نظام اسلامی را به رخ دخترکان و جوانکهای پایتخت می کشاند و حالا آقایان با افتخار از آن یاد می کنند!
نیروهای امنیتی که اینقدر تیزند که احمد باطبی را در خانه امن احزاب کرد در کردستان عرق یک شبه ردگیری کنند و با او تماس بگیرند (به نقل از خود باطبی) چطور از برخورد با مشتی قاچاقچی خرده پا عاجزند؟
اگر این افراد به جای ارتکاب خلافهای سنگین و اقدامات جنایی استاد دانشگاه، خبرنگار یا فعال اجتماعی بودند هم همین برخوردهای همراه با شفقت اسلامی نصیبشان می شد؟
آیا باید واقعاً حرفهای مردم عامی را که نیروهای امنیتی را متهم به دریافت وجه از ایشان می کنند باور کرد؟
یا شاید ترس این نیروها از احتمال آسیب دیدن مانع از دخالتشان می شود؟ که در این صورت تمام این قشونِ سردارهای پرمدعا که هر روز توی تلویزیون ژست می گیرند باید از خودشان و نیروهای تحت امرشان شرم داشته باشند!
محل وقوع نزاع بر روی نقشه گوگل
0 نظر:
ارسال یک نظر