جنبش سبز و روابط مردم و مذهب

در طول این سالها یکی از مظلو ترین ها در جامعه ایران دین و دینداری بوده. متاسفانه بسیاری از حکومتی ها از دین استفاده ابزاری داشته اند و علی رغم شعارهای دینی و دینگرایانه اخلاقیات به راحتی زیرپانهاده می شد. به همین دلیل هم دین گریزی شدیدی در جامعه و به ويژه در میان جوانان گسترش یافته. امری که طبعاً اخلاقیات را هم شامل شده و به ويژه «توجیه کردن اعمال غیراخلاقی» و «رواج دروغ» بسیار محرز شده.
اما حالا در موج سبز، مردم خودجوش و فارغ از ارادهٔ از ما بهتران «یا حسین» و «الله اکبر» را شعار قرار داده اند و مبارزه با دروغ را از اصلی ترین اهدافشان قرار داده اند.
کیهان درباره نماز نوشته:« عده معدودی از اين افراد هم که به اقامه نماز پرداختند هيچ کدام از اصول نمازجماعت در مورد شکل تنظيم صفوف را مراعات نکردند و برخی از آنها حتی زحمت بيرون آوردن کفش هايشان را هم به خود ندادند!»
اگر حضرات عاقل بودند و دلسوزِ دین، طبعاً حضور جوانانی با لباس زیبا و یا حضور نماز اولی ها را موجب افتخار و شادمانی می دیدند، اما متاسفانه به قول قرآن «در قلبهایشان مرضی است».
برای من مایه مسرت است که مردمم میان کسانی که معنویات را دستمایه زراندوزی و زوراندوزی خویش قرار داده اند و ذات پاک معنویات و اخلاقیات تمایز قائل شوند.
به هر روی گمان کنم دوستان جامعه شناس می توانند نگاه کارشناسانه تر و عمیقتر به آشتی جوانان و مذهب در جنبش سبز مردم داشته باشند و دلایل آن را بهتر موشکافی کنند.
***
نکته جالب دیگر در مورد نماز دیروز اظهار تنفر مردم از سرسپردگی حاکمانشان به روسیه و چین است.
از یکسو حکومت مردم را به خط گرفتن از آمریکا و انگلیس متهم می کند در حالی که مردم در طول جنبش همواره حساب خود را از بیگانگان و گروه های تروریست یا سلطنت طلب سوا کرده اند. از سوی دیگر مردم می بینند که حکومت بازار کشور را دودستی تقدیم چینی ها کرده و در امور سیاسی و نظامی به شدت وابسته به روسها شده. لذا ملت با شعارهای دیروز خود اصرارشان بر استقلال طلبی خود و عدم بندگی شرق و غرب را به زیبایی نشان دادند.