web 2.0

۱۰.۱۰.۸۶

کاسه های داغ تر از آش

یا : برای که خودمان را جر می دهیم؟
شاید نوشته عصبانیتان کند. شاید به نویسنده اش بد وبیراه بگویید. ولی می خواهم رک و پوست کنده بگویم ما جماعت ایرانی و حتی بدتر، دوستان مثلاً آگاه تحصیل کرده تا کی می خواهیم سواری دهیم؟
زمانی که پاکستان آزمایشهای هسته ای جنجال برانگیزش را انجام داد به خوبی به یاد دارم. سیاستمداران بزرگ ایرانی یک جایشان عروسی برپاشده بود که یک کشور اسلامی صاحب بمب اتمی شد. دیری نپایید که با سر شاخ شدن ایران با پاکستان در افغانستان و نامردیهای این کشور در بحرانهای پی در پی هسته ای و تحریم و غیره نشان داد که باید کمی عاقلانه تر با چنین قضایایی برخورد کرد.
اخیراً دعوای سختی بین ژنرال مشرف و مرحوم بوتو و نواز شریف درگرفته. دوستانی که تعلق خاطری به دموکراسی و آزادی و تحزب و مسائلی از این دست دارند در هر رسانه ای که دم دست بود چنان دفاع جانانه ای از مخالفان ژنرال می کردند که گمانم خود پاکستانیها هم چنین نمی کردند. متاسفانه ما که همیشه کاسه های داغ تر از آشیم، یادمان رفته که که طالبان در دوره حکومت خانم بوتو متولد شد و قدرت را به دست گرفت.
به این دو مطلب دقت کنید:
{{ پیدایش طالبان : در ده اكتبر سال ۱۹۹۴ میلادی در اوج جنگ های داخلی افغانستان گروهی وارد منطقه سپین بولدک ولایت قندهار در جنوب افغانستان شدند و نام خود را «تحریک اسلامی طلبای کرام» نهادند. ... ویکی پدیا
بی نظیر بوتو بانوی سیاستمدار پاکستانی و اولین زنی است که در یک کشور اسلامی به مقام نخست وزیری رسیده ،وی طی دو دوره از سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۰ و ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۶ نخست وزیر پاکستان از حزب مردم بود. ویکی پدیا }}
این روزها همه سیاستمداران از غرب تا شرق سینه چاک دموکراسی و حقوق بشرند، ولی عقل ما کجا رفته؟ البته خانم بوتو خانم زیبایی بود و به عنوان اولین زن مسلمانی که به بلندپایه ترین مقامات سیاسی دست یافت قابل احترام است. ولی مطرح کردن آن مرحوم به عنوان حامی درجه یک دموکراسی ظلمی است در حق مردم ایران. اگر دوستانی که در این چند وقت در رسای مرحوم بوتو گلو درانده اند فرمولی ارائه دهند که بشود فاندامنتالیسم و دموکراسی خواهی را یکجا جمع زد ما دربست تسلیم ایشانیم.

balatarin
Delicious
Twitter

0 نظر:

ارسال یک نظر