فراموشی

گاهی بعضی چیزها، بعضی روزها، بعضی آدمها، بعضی اتفاقها رو نمیشه فراموش کرد.
همه‌ی تلاشت رو میکنی. حاضری هر چی داری بدی تا فراموشی مرهمی بشه رو بعضی زخمها، بعضی یادها؛ اما دریغ!
و اثر اونها عین یه رنگ غلیظ می شینه روی سقف ذهنت و هیچ جوری هم پاک نمیشه.
پیش خودت میگی کاش مغز آدم هم دستور شیفت دیلیت داشت، اما نداره لامصب!