دل مشغولی های دایه های مهربان تر از مادر

بدیهی است من هم مثل بقیه جماعت با حکم بدوی سنگسار از بیخ و بن مخالفم؛ اما به نظر می رسد در ماجرای خانم آشتیانی بسیار بیش از آنچه موضوع حقوق انسانی ایشان مطرح باشد، موضوع تسویه حسابهای دولتهای غربی با حکومت ایران مطرح است.
متاسفانه اگر حکومت در هیچ کدام از رفتارها و اعمالش صداقت ندارد، دولتهای غربی و کشورهای پیشرفته نیز ابداً صداقتی در ادعاهای حقوق بشری، دموکراسی طلبی و ... ندارند. در تمام مدتی که آزادی خواهان ایرانی و افرادی که برای دموکراسی و حقوق بشر در این کشور دشوارترین روزهای خود را گذراندند، کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی برخلاف ادعاهای خود تنها در پی موضوع هسته بازی با حکومت بودند و در عمل ابداً آنچه بر مردم ایران می رفت برایشان کوچکترین اهمیتی نداشت.
اکنون نیز در حالی که برخی از زنان شجاع و قابل احترام ایرانی صرفاً به جرم های عقیدتی، آزادی خواهی و پیگیری حقوق زنان در زندانها طعم شکنجه و اتهام محاربه (احتمال اعدام) را می چشند، یک پرونده شخصی - که با پیگیریهای بی سر و صدا و اعمال نفوذهایی که در دم و دستگاه قضایی ایران کاملاً مرسوم است می توانست حل شود- را به گره لاینحلی مبدل کرده اند که به احتمال قریب به یقین به بدترین عقوبتها برای زن بیچاره خواهد انجامید (با توجه به سابقه انتقام جویی حکومت).
اینهمه شلوغ کاری در عین سکوت در برابر آنچه بر زنان روزنامه نگار و فعالان حقوق زنان می رود، تنها در دعواهای بیهوده و زهر چشم گرفتن های گاه و بیگاه غرب و حکومت ایران قابل توجیه است.