برای صفحه راست دفتر

همیشه این بحث وجود دارد که آیا چیزی به نام ادبیات زنانه وجود دارد یا خیر؟! به نظر من قلم زنانه باید ظرافت و نکته بینی خاص خودش را داشته باشد. نوشته های سیمین دانشور یا ویرجینیا ولف کاملاً قدرتمند و زیبایند ولی حتی بدون دانستن نام نویسنده کاملاً می توان دریافت که به قلم یک زن نوشته شده و به گمانم همین نقطه قوتشان است. اصلاً زنها نکته ها و ظرافتهایی را می بینند که ما مردها هیچ وقت نمی توانیم ببینیم. غرض از اینهمه صغری کبری چیدن چند مطلبی است که همسرم نوشته و در پی می آید:

هميشه از نوشتن صفحه چپ دفترها لذت می برم و هميشه دلم واسه برگ صفحه راست می سوزه ، واسه اينکه کسی دوسش نداره. همسايش حقش رو ضايع کرده و روش رد انداخته. ولی صفحه چپ هميشه دعوتم می کنه به نوشتن،صدام ميزنه که یه مداد بردارم و روش يه چيزی بنويسم. من هم نا اميدش نمی کنم. می نويسم و دلم برای صفحه بغل دستيش می سوزه.