درباره الي، شاهکاري ايراني

شايد به نظر اغراق آميز بيايد ولي با اطمينان کامل مي گويم نه تنها در ميان فيلمهاي ايراني بلکه در حتي ميان بهترينهاي سينماي جهان کمتر فيلمي اينقدر شگفت زده ام کرده.
داستان سرخوشانه شروع مي شود و شما را در نشاطي لذت بخش فرو مي برد. ناگهان شوکي عميق وارد مي شود از دنياي سرشار از سرخوشي و شادي به عمق اضطراب و هيجان پرتاب مي شويد. شخصيتها کاملاً ملموس و باورپذيرند و به زيبايي شخصيت پردازي شده اند. همواره بخش مهمي از خوب يا بد بازي کردن بازيگران را وابسته به کارگردان ميدانم و در اين فيلم بازيها آنقدر فوق العاده است که مي توان اطمينان داشت که کارگرداني بسيار عالي همه چيز را هدايت کرده. به علاوه کوچکترين چيزها هم فراموش نمي شود و از سوتيهاي معمول فيلمهاي ايراني خبري نيست. پس از سه روز ريش مردها دقيقاً به همان اندازه اي است که بايد باشد و آرايش زنها هم.
اما برجسته ترين عنصر فيلم چيست؟ بي گمان «تعليق» مهمترين فاکتور اين فيلم است. شما همواره با هيجان منتظر اتفاق بعدي هستيد و حتي اگر فيلمباز ماهري هم باشيد، پيش بيني چند دقيقه بعد برايتان آسان نخواهد بود.
پايان داستان هم به سبکهاي سفارشي (لبخندزنان) پايان نمي يابد تا شعور آدم را دست کم بگيرد.

پیوندهای مرتبط:
اطلاعات کاملتر در سایت آی.ام.دی.بی