تا شکنجه هست 
«عاشقانه آرام» نادر ابراهیمی را که یکی دو سالی است همسرم هدیه داده می خوانم و حسرت می خورم که چرا این همه مدت وقت نکرده ام یا تنبلی کرده ام و آن را نخوانده ام. داستانی عاشقانه و زیبا از روزمرگیهایی که با عشق و دریافتن لحظه، از روزمرگی صرف به لذتی مدام و طعم خوش زندگی مبدل می شوند. برخی از جملات آن بسیار عبرت آموز و اثر گذار است مثل این یکی:
زن: -«گیله مرد! بیا دیگر برنگردیم به جایی که هر نگاهی، بوی تعفن نگاهِ یک مامور را دارد. نمی شود؟»
مرد: -«نمی شود. تا شکنجه هست، هیچ نقطه ای از جهان امن نیست.»
پیوندهای مفید:
0 نظر:
ارسال یک نظر