غرغرانه

هشدار بهداشتی: لطفاً چنانچه بهداشت کلامی برایتان اهمیت بسیار بالایی دارد نخوانید!
این روزها اوضاعم بدجوری خر اندر قیچی است. یعنی در واقع تمام تیرهای شانسی که دولت محترم بی هوا در هوا رها می کند یکراست ره به ماتحت ما می یابد و یا به عبارت دیگر به قول محسن نامجو موز هستی را خورده ایم آلت گونه. از این سخن هدایت هم می توان استفاده کرد که همه چیز خراب است، هیچ چیز سر جای خودش نیست و زندگی فلان فلان شده هم دست از سرم بر نمی دارد.
حقوق که سه خط درمیان می دهند. می خواهند طرح اقماری را از شرکت بردارند و بومی سازیمان کنند و این درحالی است که مسکن نمی دهند، ودیعه مسکن هم نمی دهند و هیچ تسهیلات دیگری هم نمی دهند. می خواهم همه دار و ندار را جمع کنم که پول پیش مسکن را جمع کنم، قیمتش به لطف بخشنامه های روزانه دولت سر به فلک می زند و جیبم خالی از حقوق.
ولی خدایی رفیق خوب به از برادر! که رفقای خوب این روزها قرضهای خوب می دهند و نه چون بانکهای اسلامیمان رباخوارانه! این دو روز دشواری نیز بگذرد اما باز خدا را شکر که خود کرامتش هست و رفقا هستند و فحش (جهت خنک شدن دل) هم هست!