الان توی لابی یه هتل مثلاً چهار ستاره تهران نشستم و هدف از این پست تنها امتحان اینترنت وایرلس هتله که برای اولین بار دارم از چنین نعمتی بهره می برم به علاوه مطلع کردن دوستان از احوالات خودمه (حالا انگار برا کسی اهمیت داره!). اول: هر گردی گردو نیست پس هر چهار ستاره ای عالی نیست. در نتیجه در این چهار ستاره ایرانی روتختی و پرده ای دیدم که فقط در دورافتاده ترین دهات ها دیدم و اطمینان دارم مربوط به زمان دایناسورها در حکومت قبلی است. دوم: هر گردی گردو نیست. پس هر وایرلسی پرسرعت نیست. سرعتش اصلاً اونجورایی که فکر می کردم نیست. خیلی معمولیه. سوم: اگه عیال مربوطه اینو نخونه و آمپر نچسبونه باید بگم چاکر این لپ تاپ خوشگلم هم هستم که اینجورجاها حال می ده اساسی. چهارم: بازم خدا رو شکر که این دو کلمه انگریزی رو بلدم بلغور کنم. هیشکی از هتلی ها امکان راهنمایی نداشت و با کمک یکی دو تا از خارجی های توی لابی بساط اعتیاد رو علم کردم. پنجم: از قرار از مواهب فیل بزرگ در این مکان مثلاً بین المللی هم برخورداریم. فلان فلان شده به ورودی بلاگر هم حسابی تر زده.
0 نظر:
ارسال یک نظر