خوشحالم که اهل وبلاگستان هستم

به مناسبت شانزدهم شهریور ماه، روز بلاگستان فارسی
اولین باری که وارد اینترنت شدم هنوز یادم هست. همراه دوستی که وارد شدن به این دنیای حیرت انگیز را بلد بود، توی یک کافی نت نشسته بودیم و من تا ساعتها پس از آن غرق حیرت بودم و احساس عجیبی داشتم. امکان استفاده از آن همه اطلاعات و ارتباط با هرکس که دلت بخواهد در هرجای دنیا، لذتی وصف ناشدنی بود. پیش از آن درباره اش شنیده و خوانده بودم، اما شنیدن کی بود مانند دیدن!
بعدها همه چیز را در اینترنت امتحان کردم. ساعتها چرخ زدن در سایتهای وب1، چت کردن با هر تنابنده ای که حوصله فَک زدن داشته باشد از سراسر دنیا، عضویت و فعالیت در شبکه های اجتماعی رایج آن روزها مثل اورکات و گزاگ، اداره کردن یک وبسایت و ... .
همه اینها بود تا اینکه با وبلاگ آشنا شدم. گمانم اولین دفعه ها از طریق وبلاگ آقای ابطحی و وبلاگ نیک آهنگ بود. سایر وبلاگهای فعال و اسمی آن روزها وبلاگ سلمان، یک پزشک، خوابگرد، الپر، جمهور، خورشید خانوم، پرستو دوکوهکی و ... بودند که بسیاری از آنها حالا وبلاگ نویسی را کنارگذاشته اند و برخی هنوز هم از فعال ترین های وبلاگستان هستند. برای من که همیشه شیفته خواندن و نوشتن و دانستن هستم محیط بسیار وسوسه کننده ای بود. تا جایی که یادم هست از تابستان 84 این وبلاگ را شروع کردم و تا حالا سعی کرده ام حداقل دو روزی یک بار آن را بروز کنم.
باید اعتراف کنم با آنکه تقریباً تمامی سرویسهای اینترنتی را آزموده ام، هیچ کاری در اینترنت برایم از وبلاگ نویسی مفیدتر و لذت بخش تر نبوده. بودن در جمعی که هر کدام در رشته ای سرآمد هستند و هر کدامشان منبعی برای دانایی، اجباری دائمی برای به روز بودن اطلاعات و مطالعه کردن، اجباری دائمی برای نوشتن که باعث می شود در نوشتن فرزتر و چالاک تر باشم، لذت داشتن دوستانی نادیده که هر کدام در یک جای جهان هستند و از بسیاری آدمهای دور و برم در دنیای واقعی بیشتر دوستشان دارم و بسیاری عوامل دیگر سبب این علاقه من به وبلاگ و وبلاگ نویسی هستند.