باید شاد باشیم. باید بغضها را فراموش کنیم. عید است. وقت شادمانی است. وقت تفریح است. زمان بدر کردن شوربختی است. هنگام سفره ی هفت سین و عیدی و قاه قاه خنده است. زمانی برای فراموشی دردهاست. فراموشی همه تلخی ها، تجاوزها، کشتارها، شهیدهای وطن، اندوه ها، عزاداری ها ...
تفففففففففففففففففففففف!!! چرا نمی شود؟!
1 نظر:
سال نو مبارک و ادامه حرکتی که شروع شده هم مبارک. اینبار از نشدنی نوشتی که باعث امیدواری است. بیاد شهیدان دور سبزه مان روبان سیاه می بندیم و شمعهای سبز روشن می کنیم و آنجه را اتفاق افتاد هرگز فراموش و رها نمی کنیم... هرگز...
ارسال یک نظر