مدیران محترم، پارتیهای منصفی باشید

اگر آدم ترسویی باشید گزینه مناسبی برای شغل نظامی نیستید! اگر نابینا باشید نمی توانید دیده بان خوبی باشید. اگر ناشنوا باشید بدترین گزینه برای تلفن چی شدن هستید. اگر ترس از ارتفاع دارید قطعاً نباید خلبان شوید.
هیچ کدام از این موارد چیزی از ارزشهای شما به عنوان یک انسان نمی کاهد و چه بسا شما در شغل و جایگاه دیگری بتوانید لایق تر از هر کسی باشید.
اخیراً در تلویزیون بارها و بارها مجریها و گزارشگرهایی را دیده ام که چهره زشتی دارند و دچار لکنت شدیدند و یا به اصطلاح سین شان می زند (آنهم به شدت). همچنین در بسیاری از شبکه های استانی افرادی با لهجه بسیار غلیظ محلی گزارشهای فارسی ارائه می دهند که تنها موجب خنده، تمسخر و نارضایتی بینندگان می شود. هر بیننده ای توقع دارد هنگام دیدن تلویزیون با مجریها و گزارشگرهایی با چهره نسبتاً زیبا و صدایی رسا و جالب مواجه شود (نگاهی به بسیاری از شبکه های معتبر جهان بیندازید!).
از بسیاری از دوستانی که در صدا و سیما کار کرده اند شنیده ام که جو فامیل بازی و پارتی بازی در گزینش ها نقش اول را دارد. حتی در صورت درست بودن این موضوع عقلانی این است که آقایانِ مدیر (یا احتمالاً خانمها)، پسرخاله و دختر عمه سالمتر و قابل تحمل تری را به خورد تلویزین دهند. هر چه باشد بی وجدانی هم حد و حصری دارد. غیر از این است؟