در شرکت ما سه مدیر زن هست. دو نفر فاقد بُرش و صلابت یک مدیر هستند و واحدشان از ضعیف ترین واحدهای شرکت است. نفر سوم از آنسوی بام افتاده و به شدت دیکتاور است و رفتارهای مردانه برخی مدیرهای قلدر و بی ادب را تقلید می کند که موجب شده همواره در واحدش تشنج و دعواهای میان پرسنل و مدیر برقرار باشد.
در شرکتهایی که دوستانم مشغول به کار هستند، پرس و جو کردم. متاسفانه اوضاع دقیقاً از همین قرار است.
روی دیگر سکه: دو سه نفر از بهترین استادان دانشگاهم زن بودند. دو سه نفر از بهترین همکاران شرکت (در بخشهای اداری) زن هستند و ...
گمان من بر این است که حضور گسترده زنها در محیطهای کاری در ایران عمر طولانی ندارد و زمان بسیاری لازم است تا هم خود زنان تجربه و اعتماد به نفس کافی برای مدیریت را پیدا کنند و هم زمان لازم است تا مردها حضور زنها در پستهای مدیریتی را باور کنند (که البته بیشتر به توان خود زنان بستگی دارد).
سوال این است: با این حساب آیا اشغال پستهای مدیریتی به ويژه در سطوح عالی به وسیله زنها زود نیست؟
نظر خانم دکتر احمدنیا در این رابطه: نکته ی مهمی است که زنان سابقه ی طولانی تجربه ی کار های مدیریتی را ندارند و خوب است که به تدریج فرصت های بیشتری دراختیارشان قرار داده شود اما باید توجه داشت که همه ی مردان مدیر هم از قابلیت و توانایی بالا برخوردار نیستند. من شخصا قائل نیستم به این که به جنس مدیر توجه شود. به نظرم باید هر که شایسته تر بود به کار گرفته شود.
0 نظر:
ارسال یک نظر