web 2.0

۷.۹.۸۵

وضعیت ابتلا به «اچ آی وی» در ایران

در وبلاگ خوابگرد مطلبی در رابطه با مسابقه وبلاگ نویسی و لینک سایت مربوط به برگزاری این مسابقه را دیدم. بی شک نوشتن در رابطه با این موضوع نیازمند داشتن تخصص کافی در مورد ایدز و یا حداقل اطلاعات کلی پزشکی است که متاسفانه من از هر دو بی بهره ام. به هر حال چون چنین اقدامی را موجب پویا شدن ذهن دوستان در وبلاگستان می دانم و نیز گمان دارم که با انگیزه شرکت در مسابقه مقداری اطلاعات کسب خواهد شد که احتمالاً تا مدتها در ذهن با قی خواهد ماند، تصمیم گرفتم در مسابقه شرکت کنم. بر عکسِ گذشته دیر به دیر دست به ترجمه می برم و توانایی ام در این کار کاهش یافته. گفتم بدنیست هم کمی قلم ترجمه را ورزش دهم و هم اگر یو سف را نخرم لااقل جزو خریدارانش محسوب شوم. متن ذیل بخشی از مقاله ای در مورد وضعیت ایدز در ایران از سایت(You and AIDS ) است. مطمئن نیست در کدام یک از شاخه های مسابقه میتوان آن را دسته بندی کرد و ضمناً آمارهای ارائه شدهدرآن نیز چندان جدیدنیست، اما چون اطلاعاتش برای شخص من مفید بود امیدوارم برای کسانی که مطلب حاضر را می خوانند هم مفید باشد:

وضعیت ابتلا به «اچ آی وی» در ایران

اولین مورد مبتلا به «اچ آی وی» در ایران در سال 1987 (1366 شمسی) شناسایی گردید. تا اواخر سپتامبر 2004 تعداد کل موارد مبتلا به «اچ آی وی» 7510 نفر گزارش شده که 1/95 درصد از این تعداد مرد هستند. اگر فرض را بر این بگذاریم که تنها 7/32 درصد موارد دلیل ابتلا مشخص نباشد، تزریق مواد مخدر عامل سرایت 4/57 درصد از کل موارد و اصلی ترین عامل گسترش ویروس «اچ آی وی» در کشور است. تماس جنسی عامل 6 درصد از موارد ابتلا و دومین عامل سرایت ویروس «اچ آی وی» در کشور است. بر اساس تخمین های سازمان جهانی بهداشت (WHO) افراد ابتلا به «اچ آی وی» در ایران حدود 22000 تا 30000 نفر هستند. اگر چه آمارها رقم پایینی را نشان می دهد، ولی در صورتی که اقدامات وسیعی صورت نپذیرد این خطر وجود دارد که شیوع این بیماری به طور چشمگیری افزایش یابد. در حالی که سازمان های غیر دولتی جدیدی تاسیس می شوند و سازمانهای غیر دولتی موجود دامنه خدماتشان را توسعه می دهند، ضروری است که با تامین نیروی انسانی متخصص، افزایش ظرفیت ساختمانهای اختصاصی و امکانات زیربنایی توانایی این نهادها تقویت گردد. طرح پیشنهادی به طور اجمالی اقداماتی را که نه تنها موجب تقویت ظرفیت ها ی عمومی آنها می گردد بلکه موجب می شود این نهادها بتوانند در قالب گروه های نجات در ایران فعالیتهای وسیعی جهت نیل به اهداف مورد نظر داشته باشند.

متخصصین بر خطر گسترش سریع نرخ «اچ آی وی» در میان گروه های خاص جمعیتی شامل جوانان، معتادین به مواد مخدر و روسپی ها در اکثر کشورها تأکید دارند. میزان ابتلا به «اچ آی وی» درمیان زندانیان بهطور چشمگیری بیش از افراد عادی جامعه است. طبق گزارش برنامه مبارزه با ایدز سازمان ملل متحد (UNAIDS ) در دسامبر سال 2005، زندان بزرگترین خطر برای ابتلا به ایدز در ایران بوده. دومین عاملی که موجب سرایت این بیماری در ایران می گردد عواقب اجتماعی و فرهنگی متأثر از روابط جنسی خارج از چارچوب زناشویی است. در نتیجه افراد مبتلا ناشناخته می مانند و از مراجعه به مراکز پزشکی جهت درمان خودداری می کنند. بنابراین گسترش ابتلا به ویروس «اچ آی وی» به سادگی قابل کنترل یا پیش گیری نیست. اگر چه طی سالهای اخیر استفاده از کاندوم افزایش یافته، ولی اطلاعات موجود در این رابطه تنها مربوط به افراد متأهل است.

همچنین دو عامل خارجی نیز در بر گسترش ایدز در ایران موثر است:

1) از آنجا که ایران در مسیر ترانزیت مواد مخدر در منطقه و در همسایگی کشورهایی از قبیل افغانستان (بزرگترین تولید کننده مواد مخدر در جهان) واقع شده، میزان اعتیاد به مواد مخدر به ویژه اعتیاد تزریقی در این کشور در حال افزایش است.

2) همسایگان شمالی ایران نیز کشورهای تازه استقلال یافته هستند که این کشورها یکی از بالاترین سرعتهای رشد میزان ابتلا به ایدز در جهان را دارا می باشند.

بنابراین رشد سریع ابتلا به ایدز در کشورهای همسایه (به ویژه در اثر قاچاق مواد مخدر) به نوبه خود بر افزایش ابتلا به این بیماری در میان معتادان تزریقی در داخل کشور موثر است.

پیوندهای مفید:

متن کامل مقاله

ایدز در ایران - یونیسف

همه چیز درباره ایدز در ایران

ایدز- ویکی پدیا

balatarin
Delicious
Twitter

0 نظر:

ارسال یک نظر