به همین سادگی

بخشهایی از تاریخ ما همواره زیر نقابی از مصلحت و پنهان کاری، رمز آلود باقی مانده. جنگ، مشروطه، نهضت ملی و بسیاری برهه های دیگر. راستش خوشحالم، نه از اینکه آقای رفسنجانی و آقای رضایی همدیگر را متهم می کنند و رسوایی به بار می آورند، بلکه به خاطر رو شدن برخی حقایق: «تداوم جنگ تنها به امید واهی داشتن برگی برنده پای میز مذاکره، اعتراف به بسیاری از اشتباهات انجام شده در جنگ، خرید اسلحه از آمریکا در ماجرای مشهور مک فارلین که همیشه انکار می شد، اختلافات ارتش و نهاد موازی اش سپاه که چه فجایع و تلفاتی به بار آورد و چندین و چند نکته دیگر. »

نسل من فرزندان انقلابند، فرزندان اضطراب، فرزندان مادران همیشه نگران پدران انقلابی. نسل من کودکان جنگند، کودکان تفنگ چوبی در دستِ اسباب بازی ندیده، کودکان مادران گریانِ همیشه چشم به راه. نسل من جوانان پس از جنگند، جوانان ممنوع الهمه چیزِِ متوحش ازکمیته، جوانان لبریز از حسرتِ داشتن، جوانان بیکارِ علافِ چهارراه! نسل من سوخت!

نسل سوخته همیشه از خودش پرسیده، چرا جنگ؟ چرا؟ چرا؟ ...

هیچ! یکی جنگ را به راحتی آب خوردن شروع می کند و دیگران جنگ را به خاطر گرفتن امتیاز ادامه می دهند و بازنده مردمند و بیش از همه جنوبیها، که گوشت قربانی اند! به همین سادگی!

آنها که امروز هم به سادگی در طبل جنگ می کوبند و می گویند: «ملتی که چیزی بخواهد تاوان آن را می پردازد.» در جنگ چه باختند و خواهند باخت!

تمام آنها که در آن تصمیمها دخالت داشتند مقصرند و تقصیر را به گردن دیگران انداختن مشکلی را حل نمی کند. گمانم تنها چیزی که امروز می تواند مفید باشد رک و راست گفتن واقعیتهاست و درس گرفتن واقعی از آنها تا دوباره جنگ سالاران مجال آفریدن جنگی دیگر را نیابند.