سخنرانی مهندسی

پس از یک راهپیمایی دشمن مکش مرگ من، حضرت خیرالجناقین با شور زاید الوصف کودکانه ای رو به حضار کرد و فرمود:
-« کی خستشه؟ »
و دانش آموزان و سربازانِ همیشه در صحنه هم یکصدا فریاد زدند:
-«دشمن!»
و مکالمه بدین صورت ادامه یافت:
-«کی گشنشه؟»
-« دشمن! »
-«میاین بریم فلسطین؟»
-«بزن بریم رئیس جون!»
و سپس حضرت خیرالجناقین به سمت واشنگتن رو برگرداند و فرمود:
-« بیا بخورش آمریکا!»
و حضار یکصدا فریاد کشیدند:
-« چی رو؟»
ناگهان صدای پخش زنده تلویزیون پس از یک بوق برای چند ثانیه قطع گردید و نفهمیدیم ادامه سخنان گهربار آن حضرت چه بود. سپس ایشان فرمودند:
-« هوگو رو دوس دارین شما؟ فیدل چطور ای بچه ها؟ »
-« ب َ..له! بَ..له!»
-« ولاد اومده؟»
-« چی چی آورده؟ »
- « هسته و کیشمیش؟»
- « با صدای چی؟ »
-«بووومب!»
سپس جناب مستطاب خیرالجناقین از حاضرین دعوت کرد جهت قایم باشک و صرفِ نان بیار کباب ببر به منزل وی تشریف برند.