ادبیات سیاسی

چند شب پيش تلويزيون نگاه مي كردم. سخنراني رئيس جمهور منتخب بود. فرمودند:"مسئولي كه فس فس كند نمي خواهم." من بچه يك محله پايين شهري هستم و اين ادبيات را خوب مي شناسم، اما از رئيس جمهور مملكتم چنين لحني را شنيدن جه زجر آور بود! شايد هم تقصير از ماست كه هشت سال است عادت كرده ايم حرفهاي مردي را به عنوان رئيس جمهور بشنويم كه بيش از آنكه رئيسمان باشد استادمان بوده و همراهش الفباي حقوق انسانها، دوري از خشونت و تحمل مخالفان را فرا گرفته ايم. صحبتهاي او را هم در دفتر روزنامه ايران شنيدم. از او بت نخواهم ساخت چون مي دانم از آن ممتنفر است- بت جديد را هم كه تلويزيون دارد براي ملت مي سازد- ولي با خودم گفتم: سيد اگر تو هم جاي او بودي مي توانستي اجازه بدهي در روزنامه تحت امرت هر وقت لازم باشد آزادانه عليهت مطلب بنويسند؟