متن زیر بخشی از کتاب «یک عاشقانه آرام» نادر ابراهیمی است:
مردم با فاصله ایستاده اند و نگاه می کنند. هیچکس نفس نمی کشد. هیچکس اعتراض نمی کند. اعتراض در قلبها می ماند تا شکوفه کند. ....
ناگهان، ناگهان نعره زنان می دوم:«مغولها ... مغولها ... مغولها برگشته اند...» و می دوم به وسط خیابن. ....
و می شنوم که تنی چند می گویند، و جماعتی و ملتی و تمام تاریخ فریادهای هراس انگیز می کشد که: «مغولها...مغولها» ...
«عسل بانو هیچ چیز مثل خود استبداد استبداد را رسوا نمی کند!»
0 نظر:
ارسال یک نظر