عمل گرایی

جناب بامدادی درکامنت دونی پست قبلی یادداشتی با این مضمون نوشتن:
کسی که این میانه «عمل‌گراتر» باشه برنده است. البته کلمه «عمل‌گرا» شاید صورت مودبانه کلمه‌های دیگری باشه که حالا بماند.
این قضیه عملگرا بودن یا نبودن بی نهایت مهمه. ما ملت ایران در کل ملت عملگرایی هستیم، فقط یه کم سلیقه هامون متفاوته. نوع سلائق و علایق عملگرایی بستگی به این داره که آدم محفاظه کار باشه یا تحول خواه. طبیعیه که یه محافظه کار عملهای سنتی مثل تَل رو ترجیح می ده و یه آدم چپ یا تحول خواه عملهای تازه تری رو تجربه می کنه. شاید به همین خاطره که حواس مواسشون تعطیل می شه و دم انتخابات خودیا رو لت و پار می کنن!
من خودم در مورد عملگرایی با روشهای سنتی و محافظه کارانه موافق ترم چون هم شغل شریف بچه محلهای سابقم حفظ می شه و هم اینکه قدیما عملگرایی خیلی بهتر و بی خطرتر بود. الان با این شیشه و اکس و این جور چیزا عملگرا بودن هم بدجوری خطرناک شده.