توییتر و ایرانی بودن

توییتر چیز جالبیه. اگر به ویدیویی که در وبلاگ زندگی در گنو گذاشته شده نگاهی بندازین می تونین به بعضی از ارزشهاش پی ببرین.
ولی ما همیشه پشت کامپیوترمون ننشستیم. و اگر هم اینطور باشه همیشه می خوایم اینوجوری پست بذاریم «من الان پشت کامپیوترم هستم، دارم با کامپیوتر ور می رم. دارم یه نرم افزار تازه امتحان می کنم و ...»؟ خوب حال مردم رو به هم می زنیم با این پستای تکراری. توییتر وقتی فایده داره که با اس ام اس بشه ازش استفاده کرد. سایتهای خارجی که اس ام اس شبکه ایران رو نمی پذیرن (لااقل در اون حد که خودم امتحان کردم) و تازه اگر هم بپذیرن لابد اس ام اس فرستادن براشون خیلی هم گرون درمیاد، سایتهای ایرانی هم با اس ام اس فرستادن به وسیله افرادی که با اسم مستعار مطلب می نویسن در واقع هویت مجازیشون رو به خطر می ندازه. خیلی از وبلاگنویسا ترجیح می دن تو محل کار و زندگیشون شناخته نشن و واسه مطالب عادیشون (که برای بعضی نهادا تابوهای وحشتناکیه) تو دردسر نیفتن. پس چاره چیه؟