غیر از هنر که تاج سر آفرینش است
دوران هیچ ولایتی پایدار نیست
همین الان خبری بی نهایت دردناک را در ایسنا و رادیوزمانه خواندم. دیدن سیمین دانشور در چنین حال و روزی بسیار ناراحت کننده است. اگر تنها و تنها خدمت او به ادبیات فارسی «سووشون» بود، همین یک اثر کافی بود تا همواره به او افتخار کنیم و اگر ادبیات زنانه فارسی همین یک نویسنده را داشت کافی بود تا فارسی زبانان همواره بر هنر زنان خویش ببالند. همسر جلال همچون خود او بسیار دوست داشتنی و قابل احترام بود و هست. برایش از صمیم قلب آرزوی سلامتی دارم، اگر چه مرگ را برای انسانهایی چون او پایان نمی دانم که «هرگز نمی رد هر آن که زنده شد دلش به عشق».
4 نظر:
من هم بسیار بسیار متاثر شدم
خیلی وقته منتظر جلد سوم سرگردانی هستم
حیف که هنوز چاپ نشده
امیدوارم خوب خوب بشن
و این کتاب رو چاپ کنن
هومان
من هم بسیار بسیار متاثر شدم
خیلی وقته منتظر جلد سوم سرگردانی هستم
حیف که هنوز چاپ نشده
امیدوارم خوب خوب بشن
و این کتاب رو چاپ کنن
هومان
برای شیرازیها سیمین و سووشون یعنی شیراز دهه 20 و 30 شمسی،یعنی جلال،یعنی مدرسه مهرائین،یعنی همه خاطرات خوب گذشته شهری که چون سیمین زیاد داشته،ولی متاسفم که باز پس از 86 سالگی این بانوی محترم و در دم مرگ با حس مرده پرستی به یادش نشسته ایم
برای شیرازیها سیمین و سووشون یعنی شیراز دهه 20 و 30 شمسی،یعنی جلال،یعنی مدرسه مهرائین،یعنی همه خاطرات خوب گذشته شهری که چون سیمین زیاد داشته،ولی متاسفم که باز پس از 86 سالگی این بانوی محترم و در دم مرگ با حس مرده پرستی به یادش نشسته ایم
ارسال یک نظر