ما و کمونیستها

دهه های شصت و هفتاد سالهایی پرشورند که جوانهای انقلابی را در دامان خود پرورش دادند و انقلابها یکی پس از دیگری سربر می آوردند. جوانان انقلابی در همه سوی عالم دیکتاتورهای دست نشانده را سرنگون می کردند و شادمانه در پی معماری آرمانهایشان بودند. تفکرات چپ یا اندیشه غالب جوامع روشنفکری بود و یا نوعی پز و ژست روشنفکرانه! نام چه گوارا، اورتگا و کاسترو بسیار فراتر از آمریکای لاتین دل جوانان انقلابی را می لرزاند. در سرزمین ما نیز جوانان ترکیبی عجیب از اندیشه های اسلامی با اقتصاد کمونیستی در ذهن می پروراندند. اندیشه ها و آرمانهایی که بر روی کاغذ اخلاقیات و منش والای اسلامی را در ترکیب با عدالت اجتماعی که آرزوی مارکسیستها بود پیاده می کرد و جامعه ای خوشبخت را رقم می زد.

سالها گذشت. بت سرخ در هم شکست و دنیا با سرعتی باورنکردنی متحول می شد. واقعیات شلاغ بی رحمانه اش را بر پیکر آرمانهای مارکسیستی و انقلابی می نواخت. برخی به واقعیات تن می دادند و برخی لجوجانه در پیله خود فرو می رفتند و دست از بتهایشان بر نمی داشتند. از آنهمه آرزو کوبای بی چیز ماند و چاوز لاف زن و لوکاشنکوی مستبد!

آنچه که نسل میانسال امروز و جوانان انقلابی دیروز باید بفهمند این است که نسل من اقتصاد کمونیستی را با صف اجناس کوپنی و فساد اقتصاد دولتی می شناسد و از پرگویان کم عملی همچون چاوز و همسایه هایش بیزار است. هم چنانکه سرزمینی بر اساس دموکراسی چکمه آمریکاییها و الگوهای سرمایه داری مطلق بی رحم نیز نمی خواهیم. ما می خواهیم خودمان باشیم. خود ایرانیِ مسلمانی که حقوقش را می شناسد و دموکراسی را بدون چریک بازی و ترور پایه می ریزد و آهسته و آرام و بی شعار و جنجال به پیش می رود. ما حتی از شما نمی خواهیم که این سرزمین را آباد کنید و شعارهایتان را عملی کنید. فقط اجازه بدهید جامعه در آرامش راه خودش را برود و زندگی کند. بی شک اعضای یک جامعه پویا در سایه آرامش و دوری از جنجالهای دیپلماتیک و شعارهای داغ ایدئولوژیک می توانند راه خود را به سوی پیشرفت و ترقی بیابند و اقتصادی موفق را به کمک منابع عالی سرزمینشان و همت خودشان بسازند. ما نمی توانیم و نمی خواهیم خودمان را گول بزنیم و از خود نپرسیم که چطور دین که افیون جامعه مارکسیستی است برادر آن می شود! به ما چه که شما روزی آرزوی از نزدیک دیدن اورتگا و عکس یادگاری گرفتن با او را داشته اید! ما فقط می خواهیم در آرامش امروز و فردایمان را بسازیم و زندگی کنیم، همین! بدون این شعارهای دهان پر کن.