پاقدم(2

از منزل پدر عیال (تالش) به همراه عیال مربوطه خارج شدیم که تا ییلاق اسالم بریم و یه ساعته برگردیم. این اسالم همون جاییه که جلال آل احمد یه موقعی تبعید بوده و همونجا هم فوت کرده. جاده با پیچ و خم زیاد مثل یه مار سیاه رو تن سبز و جنگلی البرز پیچ و تاب می خورد و بالا می رفت. سی کیلومتری رفته بودیم که من پیشنهاد کردم:« می گم حالا که تا اینجا اومدیم بریم خلخال؟» همسرم موافقت کرد و مسیر رو به سمت خلخال ادامه دادیم. خلخال هم که رسیدیم هوس ادامه راه به سمت اردبیل به سرم زد و رفتیم تا اینکه نزدیکیهای اردبیل وسط بیابون یه افسر پلیس که با دوربین لب جاده وایساده بود علامت داد که نگه داریم. وقتی پیشش رفتیم و معترض شدیم که فقط 80 کیلومتر سرعت داشتیم کم نیاورد و با لهجه غلیظ آذری گفت که اینجا مسکونیه. تا جایی که چشم کار می کرد هیچ خونه ای دیده نمی شد! بحث و جدل ما بی فایده بود و جریمه بیست هزار تومانی رو کف دستم گذاشت. اینقد از یدندگی و بی منطقی یارو لجم گرفته بود که حوصلم نشد تو اردبیل گشتی بزنم و از کمربندی شهر از سمت گردنهٔ حیران مستقیماً به سمت آستارا و از اونجا هم به تالش رفتیم.