حاجی واشنگتن ننوشتن وبلاگنویسای ایرانی از قضیه ملوانای انگلیسی رو عجیب می دونه. ولی به نظر من اصلاً عجیب نیست. تو ایام عید اکثر ما ترجیح می دادیم اصلاً به هیچ ماجرای سیاسی فکر نکنیم و یه کم زندگی کنیم.
بعد از اون تخم دو زرده ای که بعضیا گذاشتن و بعد توجیهش کردن دل و دماغی نمونده بود. تخم دو زرده ای که دود داشت و از قضا دود غلیظش هم فقط تو چشم ملت می ره و اونایی رو که مسببش هستن رو بی نصیب می ذاره.
فقط همین شاهکار قهرمانانه رو کم داشتیم! در حالی که دشمنای مملکت دنبال یه بهونن که ایران رو ویران کنن، همونها که تو بند قبل دربارشون گفتیم یه عده ملوان معمولی رو که هیچ ارزش سیاسی، نظامی یا اقتصادی ندارن رو گرفتن تا اگه شکی راجع به برخورد نظامی تو دنیا وجود داره برطرف بشه. تو شرایط فعلی می شد اونها رو تا آبهای عراق بدرقه کرد یا بعد از بازداشت بدون قر و فر آزادشون کرد یا هر کاری که اینقدر جنجال رو موجب نشه. اما از قرار یه عده می خوان به هر قیمت شده کاری کنن که ایران درگیر جنگ بشه. نمی دونم اونا چه منافعی تو این قضیه دارن اما می دونم ضررش به ایران و مردمش می رسه نه اونا.
اوضاع اقتصاد داخلی هم که چنان غاطی پاطیه که قیمتا ساعتی بالا می رن!
با این اوصاف فکر کردن به اوضا مخ آدم رو می ترکونه و دلمون می خواد که نه در موردش فکر کنیم و نه بنویسیم. تازه بنویسیم، کی گوشش بدهکار این حرفاست. فکر کردن به فلسطین و لبنان و عراق و حق مسلم ماست جایی برای فکر کردن به بدبختیای ملت ایران نذاشته!
0 نظر:
ارسال یک نظر