سلامت باشید

قدر عافیت آن شناسد که به مصیبتی گرفتار آید.(سعدی)

پریشب بدجوری مریض شده بودم.چند ساعتی بستری شدم. با خودم فکر کردم اگه تو پولدارترین آدم روی زمین بودی چقدر از ثروتت رو حاضر بودی بدی تا همین الان سلامتیت رو به دست بیاری؟ و انصافاً حس کردم که تمام داراییهای دنیا در برابر سلامتی پشیزی ارزش نداره.

مسئله جالب دیگه اینه که وقت نیاز و ضعفِ انسان، چه قدر رابطه خالق و مخلوق نزدیکتر می شه و ما با چه خلوص بیشتری بندگی می کنیم.

سومین برداشت اینه که امیدوارم گذر گرگ بیابون هم به بیمارستانهای ایران نیفته! بیمارستانهایی که در اونها خبری از پاکیزگی و امکانات نیست. از اون تاسف بارتر رفتارهای بی تفاوتیه که گاهی از پزشکا و پرستارا می بینی. شاید دلیلش حقوق نامناسب یا امکانات شغلی نامناسبیه که وزارت بهداشت برای اونها فراهم می کنه، اما به هر شکل دیدن بی مسئولیتی و بی تفاوتی در محیطهایی که زندگی آدمها به اون بستگی داره بسیار عذاب آوره.