پایان ساعات شلوغی

این چند روزه سرم بدجوری شلوغ بود. کارها و مراسم های سالگرد انقلاب باعث شده بود حسابی مشغول باشم. گمونم یادم رفته بگم که شغلم روابط عمومیه. به هر حال سعی کردم به این بهانه یه سری برنامه های فرهنگی ورزشی باحال که واسه بچه های شرکت جذابیت داشته باشه ترتیب بدم. یه مسابقه دو و یه دعوت دسته جمعی همکارا به تماشای یه تئاتر خیلی قشنگ از جمله همین برنامه ها بود. اما از همه دردسرساز تر و سخت تر باز هم مسابقات فوتبال بود.

تو شرکت که سرپرستای تیمها سر همه چیز چونه می زدن، از وقت بازیا گرفته تا تعداد بازیکنا و قانونای بازیا. البته چییزای جالبی هم داشت. مثل کرکری های بچه ها و یه عالمه شوخی های این بازیا. بچه ها اسم یکی از تیمها که اکثربازیکناش چاقن رو گذاشتن «تیمِ تپلها»، یکی دیگه رو «تیم درازها» و تیمی که من هم عضوشم رو «تیمِ لرها» و اسم یه تیم دیگه رو به خاطر حضور یه عرب (از نوع ایرانیِ فردِ اعلا) یه ترک (از نوع آذری اصل) و یه سوئدی گذاشتن « تیمِ لژیونرها».

چند شب پیش دو تا از بچه ها کم مونده بود تو زمین با داور درگیر بشن و هر دو اخراج شدن. یکی از رفقا با اشاره به جوونک سوئدی گفت « آبروریزی شد! اون هم در سطح بین المللی!» اون طفلک هم که فارسی بلد نیست هاج و واج خنده ما رو تماشا می کرد.