بازی جوانمردانه

چه خوشتان بيايد و چه خوشتان نيايد مي خواهم بدون تعارف بگويم بسياري اوقات اصلاح طلبان از كثيف ترين شيوه هاي ممكن جهت رقابت سياسي با رقيبشان استفاده مي كنند (روشي كه رقيبشان هم اصلاً از آن پروايي ندارد). نمونه بارزش را هم اين روز ها به وضوح مي توان ديد. حالا كه دولتيهاي محترم قصد دارند موقتاً خروس جنگي بودن را كنار بگذارند و از خر شيطان پياده شوند و تا زمان دفع شر غني سازي را كنار بگذارند چپي ها در رسانه هايشان تحريكشان مي كنند و بر سر غيرت مي آورندشان كه چنين كاري را نكنند. متاسفانه ما بسياري از موقعيت هاي سياسي و ديپلماتيكمان را در طي اين سالها به واسطه رقابت ناسالم و استفاده كثيف از رسانه ها از دست داده ايم. چپيها از ترس جنجال راستيها از مذاكره با آمريكا همچون جذام فاصله مي گرفتند و به محض اينكه راستي ها به يانكي ها چراغ سبز نشان دادند چپي ها رسوايشان كردند و پشيمان. وقتي خود اينها ادعاي اولويت منافع ملي را دارند لااقل خودشان هم در همان جهت حركت كنند. راستي ها كه نشان داده اند منافع فلسطين و لبنان و عراق را محترم تر مي شمارند، چپي هاي مثلاً اصلاح طلب هم رياكارانه هر اصلاح و تغير مثبتي كه قرار باشد به دست رقيب صورت بگيرد را عقيم مي سازند. اين وسط تكليف ملت چه مي شود؟ اين رفتار ناجوانمردانه در مورد بسياري از برنامه هاي دولت نهم هم مشهود بود. بعضي از اين برنامه ها مفيد و مثبت بودند اما متاسفانه منافع شخصي و جناحي چنان حضرات را كور كرده كه به جاي تكميل و اصلاح اين برنامه ها با تمام قوا آن را كوبيدند و در نطفه خفه كردند. اينها كه همه را درس مي دهند كاش يادشان باشد كه تاريخ اين رفتارها را هم ثبت خواهد كرد. لااقل از رفتار همراه با مداراي خاتمي يك كم درس بگيريد! منافع ملت جاي تخليه عقده هاي سياسي نيست.